Güzelce kal daha önceki

Bana ait atan bir kalple birlikte bir ömür sürebilecekken sevincimi, bir başıma yalnızca bana ait yalnızlıkla kapatıp açıyorum gözlerimi dünün benzersi her güne. Yeni bir güne yeni bir umut gibi çıkagelmişken daha dün, bugün yalnızlık derin vadilerde saçlarımı savurası rüzgar gibi. Öyle düşüncesiz öyle korunmasız…

Sahipsiz kalmış kalbimle damarlarımdan akan kanın her damlasını sezerek yaşıyorum artık. Sana gelmek isterken tıkanan yollarım oluyordun ya, ah sevgili gidişin dahi afilli. Öyle bir titrettin ki sen bir zamanlar kalbimi, ruhum karanlıklarda boğuluyordu her gece süreyi.

Her acımın yara bandı içimde

Ama unuttum artık seni. Bu kalp öyle çok kırılmış ki, paslı bıçaklarla kanattığım yaralarımdan akacak renk kalmadı sanki. Kırıla kırıla beğenmeyi bildim senden. Bugün heybeme kalanlar bana gidişinin en hoş armağanı.

Artık ben her gece eforumu kanatmaya doyamadığım yaramdan alıyorum. Ama bildim ki her acının yara bandı içimizde gizli. Gidişinin acısını ne başka bir aşk ne de bir arkadaş avuntusu rahatlattı. Sen gittin, ben evvel saniyelere takıldım sonra dakikalara, ardından saatler, günler derken bir de baktım aylar seneler geçiverdi yaralarımın üstünden.

Bakmaya doyamadığın gözlerim, değmeye kıyamadığın kalbim artık huzur dolu.

Teşekkür ederim, beni olgunlaştırdın diye

Senin acılarını da paylaştıkça ilave etmişim ben anılarıma. En çok onlardan kurtulmam zaman aldı. Hep bir merak, acıyor mudur en derin yaraları diye düşünürken seni her an, unutmuşken kendimi çoktan; zaman geçtikçe bir de baktım, benim de acılarım varmış.

İşte o an sen daha az meşgul eder oldun belleğimi. Daha az seni düşünerek uyandım. Daha da iyisi seni düşünmeden uykulara daldığım geceler oldu ve bir yanım artık bundan pişmanlık dinlemekten bırakmıştı. Eriyen bir mum gibi akıp gittin belleğimden, geriye de yalnızca bunları yazmak kaldı.

Seni düşünmeden dalamadığım uykuları, gelmene yakın seni beklediğim pencereleri, sana açtığım tam kapıları ve sonra bir gün hiç gelmediğini düşünüyorum da şimdi; sana ancak teşekkür edebilirim sevgili. Beni geliştirip acılarla olgunlaştırdın diye. Belki sayende hayatıma gelen yeniliklere, her şeye ama her şeye.

Öyle hafif ki artık ruhum, benim sana sunduklarım hiç geçmiyor usumdan. Verdiğim emekler, bıraktıklarım ya da vazgeçirttiklerin… İnan artık hepsi birer tatlı anı ve hayatımın olgunluk senatoları.

Sen artık en hoş daha öncekisin

Yeni bir hayat, yeni bir gün, yeni bir umut… Artık tam yeniler benim ve sen en hoş daha öncekisin. Çocuk yanımın bir parçası, en sancılı anılarla bildiklerimin başöğretmenisin.

Gelişti kalbim aldığım yaş kadar. Oysa ben hiç ihtiyarlamayacaktım, söz vermiştim kendime. Şimdi yaş almanın da verdiği bir olgunlukla öğreniyorum ki hayat yaşamaya değer, uçsuz bucaksız. Ve en hoş yanı sensiz de olurmuş, anladım bunu. Bir zamanlar varsayırken sensiz yaşayamayacağımı, anladım ki sen olmadan değil, ben olmadan yaşanmazmış bu hayat.

Güzelce kal, bir ömür.

özel içeriğidir.