II. Dünya Savaşı’ndan bugüne uzanan 75 senelik bir aşkın hikâyesi

Çok tatlı bir aşk hikâyesiyle karşılaşınca, üzerine yazmak ve sizinle paylaşmak istedim. “Vay be!” dedirten pek çok aşk hikâyesi okumuş, dinlemişizdir. Kavuşamayınca aşk oluyor ya hani, işte ben en çok seneler seneler sonra âşıkların bir araya geldiği hikâyeleri hoşlanıyorum. Kimine ne kadar absürt geliyorsa, bana da o kadar sümüklü sulu göz bir romantizm akıyor hikâyeden…

Geçenlerde karşılaştığım ve bugün yazmaya fırsat bulduğum bu hikâyenin başlangıcı II. Dünya Savaşı’na dayanıyor. Âşıklar, 75 sene sonra bir araya geliyor, aynı his mi öğrenemem natürel; ama ikisinin de burnunun direğinin sızladığını okurken, resimlere bakarken hissettim. Hadi gel de şimdi aşka inanma!

Aşk başlarken

II. Dünya Savaşı’nın devam ettiği senelerde Amerikalı bir genç asker olan Robbins, Fransa’nın kuzeydoğusunda bulunan ufak bir kasabaya, Briey’e, misyona sevk ediliyor. Robbins, 24’ünde o zamanlar. Burada tanıştığı 18 yaşındaki Fransız kızı Jeannine Ganaye ile arasında, senelerce kalpte sürecek bir aşk filizleniyor. Evet, savaş soğuk bir asıl olabilir. Tüm vücutları kaskatı kesmeye de yetebilir. Yeniden de serde gençlik var, kalp var, ebedîliğe uzanacak aşk diye bir şey var. Böyle yazınca da insan hep yaşayacak, hep bulacak sanıyor natürel. Ne diyeyim, beni, bizi aşka böylesine güçlü inandıran romanlara da, filmlere de aşk olsun…

Hikâyemize dönecek olursak, onlarınki ilk görüşte aşk… Onlar kalpleriyle görüp, savaşı bir yana vazgeçse de, savaşın soğuk suratı yalnızca iki ay izin veriyor dünya gözüyle birbirlerini görmelerine. Bir gün Robbins’e, Mihver Devletlere karşı savaşmak için Doğu Cephesi’ne gitmesi gerektiğinden neden köyü hemen terk etmesi söylendiğinde, ayrılığın üzerlerine vazgeçeceği gözü yaşlı zamanların dilimine çok süratli düşmüşler…

Yeniden de umut doluydular; her âşık gibi. Jeannine, Robbins’in bir gün döneceğine öylesine emindi ki, aralarındaki dil ihtilafına çözüm getirmek için İngilizce bilmeye başlamıştı dahi. 1945’te savaş bitti; ama Jeannine’nin umut ettiği gibi olmadı. Robbins, Jeannine’ye dönmek yerine, fırın taburundaki misyonuyla Amerika’ya döndü. Ülkesine hizmet etmeye devam edecekti…

Başka hayatlar ve mucizeler

Sonra ikisi de başka hayatlar yaşadı. Robbins, Lillian ile tanıştı. Lillian, 2015’te başka bir deyişle 92 yaşındayken can verene dek bütün 70 sene sürecek bir konutluluğa imzalaydılar. Jeannine ise, tekerrür âşık oldu ve 1949’da evlendi. 5 de çocuk getirdi dünyaya…

Sonrasına ise, insanın geçmişinden gözlerinde şimşekler çaktıran hatıralarının verdiği mucize diyebiliriz. Evet, bir ömür başka hayatlar yaşadılar. Ancak ilk görüşte aşk unutulmuyordu demek. Robbins, Jeannine ile tek anısı olan siyah beyaz bir resmi hep gizledi. Sonra bir gün, Amerika’daki II. Dünya Savaşı Gazileri hakkındaki evraksal için kendisiyle konuşmaya gelen Fransız gazetecilere, en özel hatırasını, bu resmi de gösterdi. Onlara 75. Sene anmaları için Fransa’ya gittiğinde, köye gidip Jeannine’yi bulmak istediğini söyledi. Bir yanı onu çılgınlar gibi görmek isterken, bir yanı onun can vermiş olma olasılığı ile hazindi. Bu böyle ayakları yere basmayan bir âşıktan çok, yaşanmamış senelerin aralarında görünmez biçimde asılı kalmış asıllığıyla aşkını unutmayan bir adamın bakışıydı.

Elbette böyle bir gidişat gazetecilerin çok ilgisine sürüklemişti. Hatta Jeannine’nin izini de buldular. Jeannine, Robbins ile tanıştığı yerden yalnızca 27 mil uzaklaşmıştı; bir huzurevinde yaşıyordu. Burada onlar için bir buluşma tasarladılar. Bu, gerçekten bir mucizeydi…

Ebedi buluşma

Jeannine ve Robbins’in seneler seneler sonra tekerrür karşılaşması, birbirlerini ilk gördükleri anın ebedîliğe yansıması gibiydi. Görür görmez sarıldılar. Resimler ne kadar romantik, değil mi? Robbins’in, Normandiya’daki sene dönümü kutlamalarına katılması gerektiğinden bu buluşma onlar için birkaç saatten ibaretti. Yeniden de bu defa tekerrür görüşeceklerine söz vererek ayrıldılar…

Öğrenemiyorum, ya bugün fazla romantik günümdeyim ya da böyle hikâyeler bana derininde pek çok şey sezdiriyor. Umarım, beraber yaşayacak hoş günleri vardır. Bunu en az onlar kadar kalpten istiyorum.

Peki siz ne düşünüyorsunuz?

Aşk sizce ne demek yazsanız ya bana. Belki onun üzerine de bir yazı çıkar…

Sevgimle

Damla Karakuş

[email protected]

*

Kaynak: dailymail

özel içeriğidir.