” Ben Khodia, bundan 31 sene evvel “dünyanın en hoş şehri” denilen Paris’te dünyaya geldim ve Metz Üniversite’sinden mezun oldum. Ne var ki, 3 seneden fazla bir zamandır kalbim başka bir şehirde çarpıyor.

İşte benim hayatımdaki paradoks da bu: Fransa’yı, kültürünü, pakliğini ve ahlakını beğenmek ancak, dinamizm noksanlığına, bir sonraki günü düşünme paniğine ve zaman gelen bunalımına direnememek…

İçimdeki değişik yerler görme isteğiyle ve yeşilin daha yeşil, güneşin daha faal, ilişkilerin daha sıcak olduğu yerlere gitme hevesiyle, bir anda karar verdim. Paris’ten 3 saatlik bir uçuşla,  giderek gelişen bir ülkenin metropolüne, İstanbul’a adım attım.”

HER ŞEY ŞÖYLE BAŞLADI…

” Lüksemburg’da bir organizasyon işletmesinde çalışıyordum. 1 seneden beri izin kullanmamıştım. Birkaç saat içinde her şeyi ayarladım ve 10 günlük bir mutluluğa doğru yola çıktım. Lezzetli mutfağı, çarşıları ve Boğaz’ıyla bu otantik şehri keşfettim.

Her hoş şeyin bir sonu vardı elbet.. Bu baş döndüren şehre ‘hoşçakal’ derken, kalbim ‘ görüşmek üzere’ diye fısıldadı ve Lüksemburg’a geri döndüm. Birkaç hafta sonra motivasyonumu kaybettiğimi anlayarak bu işe son verdim. Bazı şeyler gitmediği zaman zorlamayı hoşlanmayan bir karakterim var. Aynı yerde 50 sene çalışıp, senenin personeli olma ya da milyonlar kazanma tasasına düşmek bana göre değil…”

HAYATIMI YİNE TASARLADIM

“Net olsa da olmasa da, hayatta herkesin bir emeli vardır. Tatildeyken insanın fikirleri daha da netleşir. Her zaman azıcık çingene ruhlu olduğumu düşünmüşümdür. Yeni kültürler, yeni ülkeler, yeni bakış açıları keşfetmeyi beğenirim.

Bütün de bu surattan acilen bir ‘kaçış’ tasarladım. Aşık olduğum en son yer çok belirli ve çok yakındı. Neden olmasın dedim ve yine yola çıktım. Her şey vazgeçtiğim gibiydi. Kendimi hiç de kaybolmuş sezmiyordum. Ve işte ikinci konutumdaydım…

Bir ay sonra bu kısa yolculuğu uzun bir yarıyıla uzatmaya karar verdim. Artık İstanbul’a yerleşiyordum. Fransız mektebine giden çocuklara derslerinde destekçi olmaya başladım. Çocukların natürelliği çok güzelime gidiyordu.Zamanla alanımı genişlettim. Artık fransızca mevzusunda annelere, babalara ve liseye giden gençlere de destek ediyordum.”

ŞİMDİ ‘ÇOCUĞUM’ DEDİĞİM BİR İŞİM VAR

2015’in Haziran ayında “La Crème de la Crème#frenchworkshop” ismiyle Beşiktaş’ta kendi işimi kurdum. Talebelerime ‘iyinin de iyisi’ni vermeyi amaçlayarak bu adı seçtim.

Gerçeğinde bu proje, uzun zaman Türk ailelerin yanında geçirdiğim müddetten doğdu. Hep kendi kendime ‘bu çocukların bir arada olmaması çok yazık’ diyordum.

İstanbul’da çocukların hem çalışıp hem kaynaşacağı tek yer mektep. Ancak natürel ki mektepler daha ciddi etraflar. Daha rahat bir etrafta dillerini geliştirecek bu projeye bu sebeple imzalaydım diyebilirim.

Öncelikli emelim, Fransızca’ya olan sevgimi çocuklara da geçirmek. Bunun için grup ya da özel dersler hazırlıyoruz. Bilmek paylaşmaktır. Buradan yola çıkarak kollektif çalışmalarda daha iyi bildiğimizi söyleyebilirim.

Tecrübe hayatı süresince ailelerin en büyük gereksinimlerini hep anekdot aldım. Genel olarak çocukların dili, anadili Fransızca olan bireylerden bilmelerini istiyorlar. Bu istikamette takımımızı özellikle Fransızlardan oluşturduk.

Bu maceraya atıldığım için kendimi gerçekten çok mutlu seziyorum. Hayat ‘bayatlamaya’ başladığında her şeyi vazgeçip yeniliklere açılmaktan korkmamak gerekiyor. Umarım kendi serüvenimle başka insanlara da cesaret verebilirim.

Fransız bir atasözü der ki: ” Başaramayacağımızdan emin olduğumuz tek şey, harekete geçmediklerimizdir “

Hayal ediyoruz, harekete geçiyoruz, biliyoruz ve reelleştiriyoruz. Tek bir hayatımız var, her dakikasını dolu dolu değerlendirelim”

SİZ DE ‘ESRARENGİZ BİR HİKAYEM VAR’ DİYORSANIZ, [email protected] adresine gönderin paylaşalım…