Sevgililer Günü’nün tarihi

Orijini, Roma Katolik Kilisesi’nin inanışına sabreden bu gün, Valentine ismindeki bir din adamının ismine bülten edilen bir bayram günü olarak ortaya çıkmıştır. Bu sebeple bazı cemiyetlerde “Aziz Valentin Günü” İngilizce: St. Valentine’s Day olarak öğrenilir. Valentine kelimesi, Batı uygarlıklarında beğenilen birey veya sevgili anlamlarında da kullanılır.

Günümüzde, bazı cemiyetlerde sevgililerin birbirine hediyeler aldığı, kartlar yolladığı özel bir gün olarak devam etmektedir. Varsayımlara göre 14 Şubat günü, tüm dünyada 1 milyar ortamında kart sevk edilmektedir. Bunun yanı sıra hediye alımlarından kaynaklı piyasada satışlar çoğalmaktadır.

Sevgililer günü adetleri

Sevgililer günündeki en yaygın uygulama eşe ya da sevgiliye verilen karttır. Bu kartlara sevgi mesajları, aşk şiirleri vs. yazılır.

Özellikle batı uygarlıklarında, sevgilisi olmayanlar beğendikleri bireylere kart yollar. Akdikeni birey, içinde genellikle “Sevgilim olur musun?”[2] yazan bu imzasız kartın kimden geldiğini bulmaya çalışır.

Sevgililer gününde hemen herkes sevgililerine veya eşlerine bu günün ruhu ile bütünleşen, karşı tarafa sevgilerini anlatan hediyeler verir. Bu hediyelerin başında çiçekler ve çikolata kazanç.

Sevgililer Gününü çiftler genellikle başbaşa geçirirler. Başbaşa gidilen romantik bir yemek ya da konutta hazırlanan romantik bir sofra en yaygın kutlamalardandır.

Çiftler, Sevgililer Günü’nün gecesinin de özel olması için gayret gösterirler. Kimi çiftler, bu güne has, cinselliği ön tasarıya çıkarıcı elbiseler ve iç çamaşırları alırlar. En çok seçim edilen renk, isteği sembolize eden kırmızıdır.

Bunların yanı sıra, Sevgililer Günü çok sayıda evlenme önerisinin de reelleştiği bir gündür.