Yürürken kollarınızı sallamanızın emeli!

Ancak, sadece kolları sallamayınca daha fazla enerji tüketiyor olmak, daha fazla kalori yakmak ve daha iyi spor yapmış olmak anlamına gelmiyor. Zira, The Company of Biologist‘de 2014 senesinde yayımlanan bir araştırmaya göre, kafa-sırt-göğüs adalelerinin koordineli şekilde çalışması ile en uygun yürüme biçimi haline gelen kolları sallayarak yürümenin şuurlu olarak yasaklanması sıhhat meseleleri yaratabilir. Kolların sallanması şuurlu olarak yasaklandığında, omurgayı zedeleyebilier ve minik de olsa, ters bir hareketle sakatlanmaya daha müsait hale getirebilir.

University of Michigan’dan bilim insanları, bu mevzuyu araştırarak açıklamaya çalıştı. Araştırmada, değişik biçimlerde yürüyen; kollarını çok fazla ileri geri sallayan, bedenine yapıştırarak yürüyen veya sarih biçimde statik yakalayan gibi 10 ayrı şahsın, tükettikleri enerji ölçü ölçüldü.
Analistler, eş testleri mekanik kol modellerinde de uyguladı ve kol sallamanın bir emeli olduğunu keşfettiler. Çalışma, Amerika Birleşik Devletleri Milli Tıp Kütüphanesi’nin internet sitesinde yayımlandı.

Buna göre, kol sallamak yürümek için tüketilen enerjiyi eksiltiyor. Yapılan ölçümlerin neticesinde, kollarını statik yakalayan insanların, natürel olarak kollarını sallayarak yürüyenlere göre yüzde 12 daha fazla enerji tükettiği tanımlandı.
Olağan kol sallama harekâtı da sağ bacak ileri doğru atıldığında sağ kolun geriye doğru sallanması ve bütün tersinin sırası ile reelleşmesi anlamına geliyor.
Kollarımızı sallamak daha az enerji tüketmemizi nasıl sağlıyor?

Bacaklarımız ileri doğru hareketini sürdürdükçe, kollarımız pasif bir sarkaç gibi kendiliğinden sallanıyor. Natürel bir hareket alana geliyor. Kollarımız kendiliğinden sallandığı zaman da kol adalelerinin kasılıp hafiflemesine gerek kalmıyor. Bu gidişat da enerji tüketilmeyerek, enerjinin bedende gizli yakalanmasına yarıyor.

Bütün tersine, yürürken kolları statik yakalamaya çalışmak için bir ölçü enerji tüketmek gerekiyor.
Analistler kol sallamayı, felçten hasar görmüş veya Parkinson hastalığına tutulan şahısların rehabilitasyonları sırasında, bir rehabilitasyon biçimi olarak da kullanılabileceklerini keşfettiler ve tesirlerini gözlemlediler. Yinelenen kol hareketlerinin, hastaların adımlarını daha uzun atmalarına yol açtığı ve yürüme kabiliyetlerini geliştirebildiği görüldü.